The Fourth Political Theory

beyond left and right but against the center

Η ιστορία του δικαστηρίου της Χάγης είναι συμβολική. Η Ρωσία δεν έχει αναρωτηθεί ποτέ στο παρελθόν τι είδους θεσμός είναι. Στην πραγματικότητα, αποτελεί μέρος της εφαρμογής της Παγκόσμιας Κυβέρνησης, ενός υπερεθνικού πολιτικού συστήματος που δημιουργείται πάνω από τα εθνικά κράτη που καλούνται να παραχωρήσουν μέρος της κυριαρχίας τους σε αυτή τη δομή.

Το μυθιστόρημα-βίος, ένα "μη ιστορικό μυθιστόρημα", όπως το αποκαλεί ο συγγραφέας Εβγκένι Βοντολάζκιν (διδάκτωρ φιλολογίας, ειδικός στην αρχαία ρωσική λογοτεχνία), είναι μια περιγραφή της μοίρας και της εσωτερικής εξέλιξης του θεραπευτή Αρσένι. Αφού λαμβάνει ιατρική εκπαίδευση από τον παππού του Χριστόφορο, ο Αρσένι μπαίνει στη ζωή με όλες τις περιπλοκές, τους πειρασμούς και τις δοκιμασίες της. Από την αρχή, το προφίλ του Αρσένι προδίδει έναν άνθρωπο που καλείται στο πνεύμα και χαρακτηρίζεται από ένα ιδιαίτερο χάρισμα, ένα ασυνήθιστο χάρισμα. Κινητοποιείται από μια ανώτερη δύναμη για να υπηρετήσει τους ανθρώπους. Δεν είναι από αυτόν τον κόσμο, αλλά υπηρετεί τους ανθρώπους αυτού του κόσμου. Ήδη σε αυτό μπορούμε να δούμε την πλοκή της δυστυχίας και του πόνου.

Τον Δεκέμβριο του 2022, το Κρατικό Μέγαρο Συναυλιών A.M. Katz στο Νοβοσιμπίρσκ φιλοξένησε το Πρώτο Σιβηρικό Φόρουμ του WRNS με τη συμμετοχή των επικεφαλής της κυβέρνησης της Περιφέρειας Νοβοσιμπίρσκ και της Μητρόπολης Νοβοσιμπίρσκ της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας. Μεταξύ των ομιλητών της εκδήλωσης ήταν και ο διασημότερος φιλόσοφος της σύγχρονης Ρωσίας Αλεξάντερ Ντούγκιν, με τον οποίο ο ανταποκριτής του Leaders Today Αλεξάντερ Ζόνοφ συνομίλησε λίγο αργότερα στη Μόσχα. Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε τον Evgeny Tsybizov, συμπρόεδρο του Παγκόσμιου Συμβουλίου του Ρωσικού Λαού και επικεφαλής της ΜΚΟ Tsargrad, για τη βοήθειά του στη διοργάνωση.

Στις 16 Φεβρουαρίου 2023, ο Τζορτζ Σόρος, ένας από τους κύριους ιδεολόγους και εφαρμοστές της παγκοσμιοποίησης, της μονοπολικότητας και της διατήρησης της δυτικής ηγεμονίας πάση θυσία, εκφώνησε στη Γερμανία, στη Διάσκεψη του Μονάχου για την Ασφάλεια, μια ομιλία που μπορεί να χαρακτηριστεί ορόσημο. 

Έχει περάσει ένας χρόνος από την έναρξη της ρωσικής Ειδικής Στρατιωτικής Επιχείρησης στην Ουκρανία.  Ξεκίνησε ακριβώς ως Ειδική Στρατιωτική Επιχείρηση, σήμερα είναι σαφές ότι η Ρωσία έχει βρεθεί σε έναν ολοκληρωμένο και δύσκολο πόλεμο. Τον πόλεμο όχι τόσο με την Ουκρανία - ως καθεστώς, όχι με έναν λαό (γι' αυτό και αρχικά τέθηκε το αίτημα της πολιτικής αποναζιστικοποίησης), αλλά πρώτα απ' όλα με τη "συλλογική Δύση", δηλαδή στην πραγματικότητα με το μπλοκ του ΝΑΤΟ (με εξαίρεση την ιδιαίτερη θέση της Τουρκίας και της Ουγγαρίας, που επιδιώκουν να παραμείνουν ουδέτερες στη σύγκρουση - οι υπόλοιπες χώρες του ΝΑΤΟ συμμετέχουν στον πόλεμο στο πλευρό της Ουκρανίας με τον έναν ή τον άλλο τρόπο).

Τώρα η διάλεξη υπ' αριθμόν 6 που έχει ως θέμα, τον Ευρωπαϊκό Πολιτισμό. Τώρα αφήνουμε στην άκρη τις άλλες Ινδο-Ευρωπαϊκές κοινωνίες και επικεντρωνόμαστε στην Ευρωπαϊκή ιστορία, και στους Ευρωπαϊκούς πολιτισμούς, και στους Ευρωπαίους ανθρώπους. Τώρα λοιπόν είναι σαφές ότι ο Ευρωπαϊκός πολιτισμός βασίζεται σε αυτή την υπέρθεση δύο υπαρξιακών οριζόντων και έχει ένα κέντρο, και το κύριο πρόβλημα είναι το πρόβλημα του Διονύσου και η ερμηνεία του. 

Έχω παρατηρήσει ότι ορισμένοι κώδικες κατανόησης εξαφανίζονται ταχύτατα από την κοινωνία. Είναι σαν να συρρικνώνεται διαρκώς και αμετάκλητα το φάσμα των κυμάτων πάνω στα οποία επικοινωνούν οι άνθρωποι - αναφορές, παραθέσεις, παραδείγματα, το ελάχιστο προφανές σύνολο αναφορών, συμπεριλαμβανομένων των ρητορικών σχημάτων, αναφορές σε φαινομενικά προφανείς καταρράκτες γνώσης (στην ιστορία, τον πολιτισμό, την τέχνη, την επιστήμη, τη φιλοσοφία, την πολιτική).

Για να κατανοήσουμε καλύτερα πώς ο Ινδο-Ευρωπαϊκός πολιτισμός έφτασε στο στάδιο της μόνιμης εγκατάστασης και τι συνέβη κατά τη διάρκεια αυτής της μετατόπισης και αυτής της αλλαγής της δομής τη στιγμή της Νοομαχίας, πρέπει να εξετάσουμε ποιος ήταν ο υπαρξιακός ορίζοντας που υπήρχε γύρω από τον Τουράν. Έτσι οι Τουρανικές φυλές ήρθαν στην Ανατολική Ευρώπη, στην Ανατολία, στα Βαλκάνια, στην επικράτεια του Ελάμ στο Ιράν (Περσία) και στον Ινδικό χώρο. Και αυτοί οι χώροι δεν ήταν κενοί ή άδειοι. Υπήρχαν κάποιοι άλλοι πολιτισμοί, κάποιοι άλλοι υπαρξιακοί ορίζοντες με διαφορετικό είδος (υποθέτουμε, ή ίσως το ίδιο αλλά θα το δούμε τώρα...) σε δική του στιγμή της Νοομαχίας.

Δεν υπάρχουν ευτυχισμένοι ήρωες, όλοι οι ήρωες είναι αναγκαστικά δυστυχισμένοι.

Αγαπητοί φίλοι: Πρόκειται για το τελευταίο μέρος του πειραματικού μαθήματος της Γεωπολιτικής Σχολής της Σερβίας. Που βασίζεται στα προηγούμενα μαθήματα διαλέξεων που έχουν ήδη γίνει. Υποθέτω ότι έχετε κατανοήσει καλά τα προηγούμενα μαθήματα. Είναι απαραίτητα για να κατανοήσετε αυτή την τελική μεταφυσική και φιλοσοφική σύνοψη της πολυπολικής προσέγγισης για να κατανοήσετε την ίδια την ουσία της σύγχρονης κατάστασης σχετικά με τις κουλτούρες, τους πολιτισμούς, τις κοινωνίες, τις παγκοσμιοποιήσεις και τη θέση της ταυτότητας σε αυτό το πλαίσιο.

Στη γεωγραφία του αρχαίου κόσμου υπάρχει ένα ενδιαφέρον μοτίβο. Οι αρχαίοι πολιτισμοί διαμορφώθηκαν υπό την επίδραση ερεθισμάτων που προέρχονταν από τον Βορρά, αλλά αυτά αποκρυσταλλώθηκαν και πήραν μορφή μόνο νότια ενός συγκεκριμένου γεωγραφικού χαρακτηριστικού: της αλυσίδας των ευρασιατικών βουνών που εκτείνεται από τα Πυρηναία έως τη Μαντζουρία. Ο πολιτισμός προέκυψε μέσα σε αυτό το μυστηριώδες παράδειγμα. Από τα βόρεια αυτών των βουνών έρρεε ακατέργαστο ανθρώπινο δυναμικό, το οποίο εγκαταστάθηκε και πάγωσε σε συγκεκριμένες μορφές στο νότο.